Ebul Vefa Medresesi veya Hankah Medresesi veya Hakaniye-i Vefa Medresesi; İstanbul Suriçi Vefa Hacı Kadın Mahallesi’nde bulunan Şeyh Ebu’l Vefa Külliyesi’nin bir binası olarak 1481 – 1490 tarihlerinde inşa edilmiştir. Külliye, medrese, cami, imaret, türbe, zaviye, hamam ve çeşmeden meydana gelir. Caminin kuzeyinde bulunan medrese, Darülhadis sokağı üzerindedir. Medresenin adına yapıldığı Şeyh Ebul Vefa, Fatih Sultan Mehmet devrinde yaşamış büyük bir mutasavvıftır. Zeyniye Tarikatı şeyhi olan Müslihittin Mustafa Efendi adına tesis edilen külliyenin yapımını Fatih Sultan Mehmet başlattıysa da medresenin banisi Sultan II.Beyazıt’dır. Külliyenin yapım tarihi 1476 olarak görülse de medrese daha geç bir tarihte, muhtemelen 1481-1490 tarihleri arasında inşa edilmiştir.
Medresedeki hücre sayıları hakkında farklı tarihlerde farklı rakamlar kaydedilmiştir. Değişik tarihlerde 15 ila 18 adet görülen medrese hücrelerinden günümüze sadece duvar kalıntıları kalmıştır. Bu külliye geniş çapta tahrip olmuştur. Sultan II.Abdülhamit devrinde medrese geniş çapta yenilenmiştir. Medresenin mescit ve dershane binası yoktur. Duvar kalıntılarından hareketle kare şeklindeki avlunun etrafında U formunda hücreler yerleştirilmiştir. Avlu ortasında bir şadırvan bulunmakta idi.
1792 tarihinde 15 kişi medresede eğitim görürken, 1869 yılında bu sayı 30 talebe olarak kayıtlara geçmiştir. 1914 tarihinde ise 20 öğrenci kayıtlara geçmiştir. Medresenin bağlı bulunduğu külliyenin camii ve zaviyesi 1912’lerdeki bir yangında büyük hasar görmüştür. Cami, kalıntıları tamamen yıkılmak suretiyle 1990’larda yeniden inşa edilmiştir. Zaviye ise geride kalan birkaç duvarıyla cami bahçesi olarak kullanılmaktadır. Atıf Efendi Kütüphanesi’ne komşu olan medresenin çevresi bugün özellikle yenileme programı çerçevesinde yıkılmış onlarca harap bina bulunmaktadır
Medreseler
